Dag 7: Holyoke - New York

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Nog steeds ben ik wakker voor de wekker afgaat. Het ontbijt was dit keer iets anders. Er waren geen wafels, maar wel groentequiche en wentelteefjes. Het smaakte allemaal erg goed. We hadden ook een bericht gekregen van het hotel dat ze een unloadzone hebben voor het hotel, in Manhattan. Dus besluiten we om eerst de bagage weg te brengen en dan de huurauto pas naar JFK te rijden. Dan moeten we niet met de valiezen zeulen in de metro.

Met een verse koffie gingen we voor de laatste dag op pad met de auto. 

Als eerste stond de woning van Mark Twain op het programma. We zagen geen parking dus zetten we onze auto even op de parking van de kerk ertegenover. Het was toch maar voor een foto. Er kwam een man aan die de tuin verzorgde en we raakten aan de praat. We mochten daar blijven staan als we straks nog eens in de kerk keken. Mark Twain kwam daar vroeger ook. Het huis is werkelijk prachtig! Een groot huis met torentjes en erkers overal. Hij schreef hier dus zijn bekende boeken Huckleberry Finn en Tom Sawyer. Het museum was nog niet open, maar we mochten toch al naar toilet. Ze waren nog aan het poetsen.

Daarna deed de tuinman speciaal voor ons de kerk open. Hij was erg trots dat hij ze al 30 jaar verzorgde. Ze was dan ook tip top in orde. Morgen op Pasen komt hij om 6u om alles nog eens te poetsen. Hij woonde hier graag. 

We zetten U2 op in de auto en de laatste lange rit werd ingezet: New York! Wat is deze week snel gegaan zeg. 

In New York gaan we trouwens veel onbekende zaken bezoeken. De highlights hebben we al gezien, dus die laten we liggen. We gaan vooral op zoek naar Keith Haring, opnames van series en voor Luc naar de roots van zijn lievelingsgroep de Ramones. Een beetje vanalles dus.

NY kwamen we binnen gereden langs de Bronx. Ik blijf het toch een onveilig gevoel vinden om daar te lopen. We konden de auto parkeren net tegenover het appartement waar Joe leefde uit de serie You. Echt een achterbuurt. 

We waren nog niet klaar in de Bronx. We vonden net een plaatsje voor de auto bij het kunstwerk van Keith Haring. Hij had het speciaal ontworpen om de buurt een beetje op te hemelen. Het is echt heel groot en langs 2 kanten beschilderd. Echt gek dat dit origineel hier zo maar staat! 

Vandaar reden we langs de 8 mijl lange skyline van Manhattan naar ons hotel. De unloadzone stond vol, dus bleef Luc zitten in de auto, terwijl ik alvast naar binnen gaan. Onze kamer was al klaar en we mochten er al in! Het is op de hoogste verdieping, de 19de, joehoe! Toen ik dit wou zeggen tegen Luc had hij net een plaatsje gevonden. We konden met de bagagekar direct naar boven. We hebben zelfs een keukentje, dus het komt helemaal goed hier.

We reden verder naar Woodhull hospital in Brooklyn. Dit ligt in de jodenwijk, want we zagen er heel veel lopen in hun typische kledij. De mannen hadden allemaal een hoge brede hoed op en een witte sjaal om. Voor het ziekenhuis konden we gratis parkeren, dus liepen we vandaar de lobby in. Deze is prachtig versierd met de gekleurde mannetjes van Haring. Echt geweldig om zo in een ziekenhuis binnen te stappen. Ook de gang van de kinderafdeling was versierd met mannetjes die hij speciaal voor de kinderen  ontworpen had. Dus ook hier zijn er nog originele tekeningen, gratis voor niks! We moesten in het ziekenhuis in de gangen trouwens weer eens een mondmasker aandoen, maar iedereen kreeg dat gratis.

Vervolgens reden we naar Greenwood Cemetery, een gigantische begraafplaats van 200 ha groot.  We kregen aan de ingang een plannetje mee om zo makkelijker het graf van Basquiat te vinden. Hij was een pupil van Andy Warhol, een andere favoriet van ons. Op zijn graf lagen allemaal snuisterijtjes die mensen hadden achter gelaten.  Hij werd slechts 28 jaar en overleed aan drugs.

Ook van de familie Roosevelt lagen er heel wat leden, maar zij stelden ons echt teleur. Allemaal kleine zerkjes in een cirkel, van sommige kan je de namen niet meer lezen.

Er staat ook nog een kerk, waar ze diensten in kunnen houden. Ze is echt ingetogen voor een kleine groep mensen. Ze werd op die manier ook gebruikt in de serie Blacklist voor de begrafenis van Elisabeth. Dus dat was 2 vliegen in één klap.

Op Coney Island waren we nog nooit, dus ook daar zijn we nog naartoe gereden nu we de auto nog hadden. We wandelden op de dijk en vergaapten ons aan de roetsjbanen en andere griezelige zaken. ik zou de hele tijd misselijk zijn. Maar wel leuk om naar te kijken, het was net open.

Dan zouden we toch echt de auto moeten inleveren, maar we moesten nog vol tanken.  Op de snelweg was het anderhalve dollar meer dan elders en het was toch file, dus zijn we er snel afgereden en hebben kort daarbij kunnen vol tanken. 

Het inleveren ging vlotjes, alles was in orde. Dan moesten we de Airtrain op en naar het metrostation. We kochten tickets voor het openbaar vervoer voor een week. Dat komt precies uit! we zaten een uur op de metro, het was net de volledige lijn!

We hadden ondertussen ook honger gekregen, dus we gingen snel een Mc Donald binnen, maar die hadden geen veggieburgers. Dan maar bij de concurrentie, de Burger King. Het smaakte best nog goed.

In de kamer aangekomen namen we allebei een verfrissende douche en verzorgden we de blog. 

Deel 2 van de reis kan beginnen!