Dag 12: NYC 

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Wat een dag vandaag! Wat hebben we veel gezien! En wat was het warm! Telkens als wij in New York zijn wordt er een warmterecord gebroken. Vorige week liepen we nog in de sneeuw en vandaag nemen we zelfs geen trui mee want het werd 30 graden😁

Na het gebruikelijke ontbijt gingen we om 9u op pad. We namen de metro uptown. We hadden de wagon volledig voor onszelf. De drukte valt hier best mee, we konden altijd al zitten. We wandelden naar het openbaar zwembad.  Dat is gesloten voor restauratie maar Keith Haring beschilderde het volledig met figuurtjes, dus dat wilden we toch wel zien. Op streetview hadden we gemerkt dat het zich achter een hekken bevond, dus daar konden we mooi doorkijken. Via een gezellige woonwijk wandelden we verder naar de Friends building. Ik heb niet alle afleveringen gezien, maar toch leuk om hier te staan. Ik had het eigenlijk veel drukker verwacht. Het werd een ochtendje voor mij, want daarna passeerden we de voordeur met trappen van Sex in the city en Just like that. Die laatste wordt momenteel nog wekelijks uitgezonden op tv, dus dat wordt extra leuk om naar te kijken als we thuis zijn. Je mocht niet op de trap, er hing een ketting met briefje bij. Ja, als je je huis ter beschikking stelt, word je daar goed voor betaald en hoort dat er bij, of niet? Een beetje verder bevond zich de Magnolia Bakery waar ze wel eens een cupcake eten, ttz, een hap uit een cupcake😉

Op weg naar onze volgende bestemming kwamen we voorbij een ziekenhuis. Daar hing in het groot op dat ze op Netflix te zien waren. Ik had er al van gehoord, maar nog niet naar gekeken. Nu zet ik het zeker op mijn kijklijst. Zo leuk, al die zaken.

Er was nog een plaats over waar je een echte Keith Haring kon zien die niet in een museum hangt, dus daar moesten we ook nog naartoe. Het was de vroegere wc van het centrum voor gelijke rechten. De wc's zijn weggehaald, het is een lege ruimte nu. Je komt daar dus echt voor de muurschildering. Rondom heeft hij die gemaakt. We waren er helemaal alleen, echt geweldig. Je kon ze net niet aanraken, daarvoor zijn ze te hoog. Wie fan is van hem, ik zou zeggen, kom naar New York ipv naar een museum. 😁

Hierna stapten we verder naar de Pier waar de Titanic zou aangelegd hebben en waar de overledenen aan wal gebracht zijn. Veel zie je niet meer, maar het moet toch wat geweest zijn in die tijd.

Achter de pier ligt Little Island. Een eiland dat gemaakt is op de vorm van bloemenkelkjes. Dat komt enkel aan de zijkanten tot uiting, als je er op loopt zie je er niks van. Hier werd het al veel drukker. Ik denk dat het in alle moderne reisgidsen staat. Je had wel een mooi zicht op de Hudson en New Jersey. 

Van hieruit liepen we richting Chelsea Market. Dat is een overdekte markt met vooral eetgelegenheden. Ze bevindt zich daar in de oude fabrieksgebouwen van de Oreokoekjes. Dat vonden we er het meest interessante aan, want verder was het er veel te druk. 

Bij Starbucks aten we ons een bagel, ook al  hadden we eigenlijk nog niet veel honger. Het was ondertussen al heel warm ook. Het was zweten geblazen. 

We klommen vandaar naar omhoog de Highline op. Ook hier was het ontzettend druk. Bah, daar houden wij toch niet van. Ik loop liever in die gezellige wijkjes rond. Van op de highline kon je wel goed de Edge zien liggen die een terras heeft waarop je naar buiten kan. We zagen de mensen als stipjes er op lopen. Via de oude spoorweglijn liepen we helemaal tot daar. Op die plaats stond ook de 50 meter hoge Vessel letterlijk te schitteren in de zon. Zo blinkend dat die is, dat komt op foto's nooit zo over. Er stond een vrouw te roepen dat we er eerst rond moesten, om er zo in te raken. We mochten niet blijven staan voor een fotootje ze begon al te reclameren. Ja zeg, pfff. Vanbinnen is het prachtig om te zien. De lift maakt golvende bewegingen en overal zijn trappen gemaakt. Die zijn allemaal afgesloten. Sinds er op 3 jaar tijd 4 mensen zelfmoord pleegden, mag je er niet meer op. 

We kochten een koud drankje en zetten ons daar wat neer terwijl we genoten van alle uitzichten rondom ons.

Toen we wat uitgerust waren, ging onze dagtocht verder naar een kerk waar ik gevonden had dat ze opnames hadden gedaan voor het 10 de seizoen van de serie the Blacklist. Dat was zelfs in maart nog! 

Toen we de straat inkwamen zagen we 5 grote vrachtwagens staan vol materiaal. Het zou toch niet zeker? Toen zagen we de papieren hangen dat er vandaag ook gefilmd werd: joehoe! ze waren niet bezig toen we passeerden, dus konden even foto's maken. Daarna begon een scène die ze 3 keer over deden. Toen moesten we wel van op afstand kijken. Oh, wat een belevenis vonden wij dit! Helaas zagen we enkel figuranten.

Helemaal in onze nopjes wandelden we verder naar het Chelsea hotel. Dat is een eerder eng uitziend hotel dat toch beroemd was bij veel celebrities, zoals uiteraard weer de Ramones 😉, Andy Warhol, Jimmie Hendrickx en Bob Marley. Er werd ook eens een dode vrouw aangetroffen.

Luc wou heel wat foto's, dus we namen de lift naar boven en zochten de kamer op waar zijn favorieten gelogeerd hadden. We gingen naar het toilet in de kelder. Hier kon je kiezen tussen man, vrouw of genderneutraal. Dat hebben we hier al meer gezien trouwens.

Na de foto's moesten we weer voorbij de kerk en kijk, er stond ineens een tentje bij. Wie kwam daaruit? Oh nee, het zal toch niet zeker: Dembe, een hoofdpersonage! Echt fantastisch voor ons! We stonden gewoon 5 m van hem. Hij werd een beetje geschminkt en ze gingen zelfs met een pluisjesborstel over zijn kale hoofd. Haha, wat leuk om te bekijken aan de overkant van de straat. Af en toe riepen ze 'rolling' dan moest iedereen stil zijn en namen ze een scene op. Na afloop vroegen we een selfie, maar zijn lijfwacht zei direct dat dat niet kon helaas.  We konden maar proberen hè.

We namen de metro naar ons hotel. Daar fristen we ons wat op, aten in de kamer en typte ik de blog. 

Wat een verrassende dag vandaag!